”Alweer jaren geleden heb ik bij een winkelketen een goedkoop zomerjasje gekocht. Het is een soort slordig colbertje en ik ben er gehecht aan geraakt. Zou het mogelijk zijn dit jasje na te maken als ik het opstuur?”. Aldus de drager/eigenaar van een donkerbruine colbert.
Zo gezegd zo gedaan. Ik tref een volledig versleten colbert aan bij de post, gemaakt van linnen, half gevoerd. De eigenaar woont 100 km verderop en geeft me toestemming om de oude jas volledig uit elkaar te halen. Want langskomen om zijn maten te kunnen nemen of voor een tussenpas, dat zit er niet in.
De onverslijtbare knopen en een merk embleem heb ik hergebruikt voor de nieuwe jas. De eigenaar heeft zelf zijn stof via een webshop uitgezocht nadat ik hem informeer over soort en benodigde lengte. Smaak is namelijk heel persoonlijk waardoor het voor mij als maker ondoenlijk is om namens iemand stof uit te zoeken.
De gesloopte oude jas dient in dit bijzondere geval als patroon voor de nieuw te maken jas. (In de normale gang van zaken meet ik iemands maten en maak ik een persoonlijke ‘bouwtekening’ van het kledingstuk). Op verzoek van de drager ga ik de nieuwe jas voorzien van een volledige voering, in plaats van een gedeeltelijke.
De nieuwe jas is als de oude, maar dan nieuw. De drager laat ik weten dat hij de jas nog wel moet ‘bewonen’ om zich weer op vergelijkbare wijze te kunnen hechten aan de colbert. Kwestie van tijd.
